Rozdział V

- Mamo czemu mi nie powiedziałaś ,że znasz Justina – spytała Jane gdy wychodziłyśmy z koncertu.

-Po prostu myślałam ,że nie będzie mnie pamiętał – powiedziałam zgodnie z prawdą.

-Ale koncert był super i jeszcze raz super- aż podskoczyła z radości

-To prawda- przyznałam jej rację.

Całkowicie się z nią zgadzałam. Justin mimo ,że zmienił się fizycznie to jego show nadal jest piękne. Wszystko dopięte na ostatni guzik a mimo to spontaniczne.

Wychodząc z obiektu areny , w której odbywał się koncert zauważyłam na parkingu samochód Ben , który po nas przyjechał.

- O wujek Ben – krzyknęła Jane i pobiegła w jego stronę.

Mój przyjaciel wziął małą na ręce i obkręcił wokół własnej osi.

Podeszłam do nich i przywitałam się z Benem buziakiem w policzek.

- Jak tam koncert? – zapytał z ciekawością

- Super! – krzyknęłyśmy razem.

Zapięłam małą w foteliku a sama wsiadłam do przodu.

Przez połowę drogi Jane opowiadała o koncercie po czym zasnęła ze zmęczenia na siedząco.

- Widać ,ze bardzo jej się podobało – stwierdził Ben podjeżdżając pod naszą kamienicę.

- Była wniebowzięta- wytłumaczyłam.

- To dobranoc- powiedział gasząc silnik

- Nie wejdziesz na górę ? – spytałam

-A mogę ? – uśmiechnął się

- Jasne , zjemy coś – powiedziałam.

Wzięłam małą na ręce i podążyłam po schodach do drzwi. Zaniosłam ja prosto do jej pokoju i przebrałam w piżamkę . Obudziła się tylko na chwilę i powiedziała ,że mnie kocha.

- Wstawisz pizze z lodówki do piekarnika – zapytałam Bena wychodząc z pokoju Jane – ja pójdę się przebrać

-Jasne.

Poszłam do łazienki związałam włosy , zmyłam makijaż i wskoczyłam w dres.

- Zdecydowanie wole Cię w tamtym wydaniu – powiedział Ben – chociaż tak też jest ładnie.

-Jestem samotną matką nie zawsze muszę wyglądać ładnie – uśmiechnęłam się.

Usiadłam na blacie  kuchennym i patrzyłam na licznik odmierzający czas pracy piekarnika.

Ben podszedł do mnie i szeroko się uśmiechnął .Pocałował dwa moje policzki a po chwili złączył nasze usta. Zdjął mnie z blatu i wziął na ręce. Nie chciałam tego. Nie byłam gotowa , ale powiedzmy sobie szczerze czy kiedykolwiek będę? Nie wiedziałam co zrobić ale po chwili oddałam mu pocałunek. Jego ręka powędrowała pod moją bluzę ale w tym momencie rozległo się pukanie do drzwi. Momentalnie zeskoczyłam z jego rąk. Widziałam ,ze był zawiedziony.

-Pójdę otworzyć – powiedział przerywając ciszę.

Poprawiłam się i podeszłam do piekarnika w celu wyjęcia pizzy.

- Jakiś chłopak do Ciebie – powiedział Ben – nie chciał wejść do środka , czeka na korytarzu.

Byłam zdziwiona ,że o tej porze przychodzi do mnie jakiś tajemniczy chłopak.

Gdy tylko otworzyłam drzwi poczułam szybsze bicie serca. To był Justin. Miał ciemne okulary , obszerna bluzę i czapkę przez co Ben go nie poznał.

-Co ty tu robisz? – spytałam zamykając za sobą drzwi i opierając się o ściane – skąd wiedziałeś gdzie mieszkam?

-Mój ochroniarz Cię śledził – powiedział

-Po co przyjechałeś ?

- Ten chłopak , który mi otworzył to twój mąż ? – spytał

- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie – stwierdziłam

- Najpierw ty odpowiedz na moje – poprosił

-Nie – przyznałam – Ben jest moim przyjacielem.

- I ojcem Twojej córki ? – spytał zdejmując okulary i patrząc mi prosto w oczy.

Zamarłam.

- Nadal nie odpowiedziałeś na moje pytanie

- Ona urodziła się  praktycznie równo 9 miesięcy po naszym spotkaniu –szepnął- cały czas myślę o tym, że to może być moja córka.

Momentalnie łzy zaczęły napływać mi do oczu.

-Dobrze myślę ? – zapytał z nadzieją w głosie

Szybko wbiegłam do mieszkania i zamknęłam od środa drzwi na klucz. Osunęłam się przy ścianie gdy usłyszałam pukanie i prośby abym otworzyła.

Rozpłakałam się na dobre.

- Kate co się stało ? – podbiegła do mnie Ben – on cos Ci zrobił ?

- Nie – powiedziałam przez płacz- kiedy on odejdzie spod drzwi , ty też pójdziesz , chcę zostać sama

Ben usiadł koło mnie na podłodze i przytulił.

-Nie mogę Cię teraz zostawić – powiedział gdy pukanie ustało.

- Wyjdź – powiedziałam głośniej

- Kate , jesteś pod wpływem emocji , jak tylko dorwę tego gnojka to się z nim rozprawie – zagroził Ben.

Momentalnie zerwałam się na nogi .

- Nie masz prawa mu nic zrobić – krzyknęłam – a teraz się wynoś – kopnęłam nogą o drzwi.

Próbował mnie przytulić ale go odepchnęłam.

- Zadzwonię rano jak się uspokoisz – powiedział cicho i wyszedł.

Poszłam na swoje łóżko i zaczęłam głośno płakać. Doskonale wiedziałam ,że powinnam powiedzieć Justinowi prawdę . Ale nie potrafiłam. Bałam się odrzucenia. Bałam się ,że zniszczy sobie przeze mnie i Jane karierę.

Cholera czemu ciągle myślałam o jego szczęściu.

Moja córka też ma prawo do szczęścia i do dalszego życia ze swoim ojcem.

Wyciągnęłam z torby telefon i postanowiłam zaryzykować.

Wyszukałam numer Justina , który dął mi 6 lat temu ale mimo wszystko wierzyłam ,ze jest nadal aktualny.

-Halo – usłyszałam

- Justin ?

- Kate? – spytał zdziwiony.

- Jane jest Twoja córką – powiedziałam i się rozłączyłam.

_________________________________________________________________

I jak wam się podoba? ;) 

mój tt : @lovejoyandsmile